Βλεμμύδης, Νικηφόρος

(Κωνσταντινούπολη 1197 – Ημάθια, Έφεσος 1272). Θεολόγος και φιλόσοφος. Πρόσφυγας μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους (1204), ο Β. μεγάλωσε και σπούδασε στην Προύσα αρχικά και μετά στη Νίκαια της Βιθυνίας. Μεταξύ των μαθητών του ήταν και ο Γεώργιος Ακροπολίτης και ο μετέπειτα αυτοκράτορας Θεόδωρος Λάσκαρης. Του ανατέθηκαν επίσης διάφορες διπλωματικές και εκκλησιαστικές αποστολές, κατά τις οποίες επέδειξε σοφία αλλά και μετριοπάθεια. Δεν δέχτηκε όμως τα πολιτικά και εκκλησιαστικά αξιώματα που του προσφέρθηκαν. Το 1235 αποσύρθηκε σε μια μονή στο όρος Λάτρος. Αργότερα ίδρυσε δικό του μοναστήρι, στο οποίο έζησε τα τελευταία του χρόνια. Ο Β. άφησε δύο αυτοβιογραφίες, που αποτελούν σπουδαία ιστορική πηγή για την εποχή του. Έγραψε επίσης ένα έργο αλχημείας, περί Χρυσοποιίας,δύο εγχειρίδια γεωγραφίας και μια Επιτομή Λογικής και Φυσικής,όπου προσπάθησε να εναρμονίσει τη χριστιανική διδασκαλία με την αριστοτελική φιλοσοφία.